• रवीन्द्र आशिष शैली 

आएको हो एक्लै

जाने पनि एक्लै हो

किन ठान्छ मान्छे

आफू मात्र बेग्लै हो

नुहाउँछ दिन रात

फोहरी खेलहरुमा

ठान्छन् आफू अरु भन्दा

उ सङ्लै हो

गरिवको पसिनाले सजाउँछ

उ महल

झुप्रोलाई उ ठान्छ

गरिवको बङ्लै हो

सुकिलो लुगा भित्र सानो छ

मनपनि झुपडिमा बस्नेको लाग्छ

मन अग्लै हो

हत्केलामा तर संगै हुन्छन्

औलाहरु सधै मुठ्ठिमा हुन्छन् भन्नेहरु पाग्लै हो।

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here