अम्बिका गुरुङ

– तछाड मछाड गर्दै

जिन्दगीको खुटकिलोहरु

उक्लिदै छ

मनको भण्डारमा साँचिएका शब्दहरु

कवितामा उतार्छु

अनि फाटेको मनहरुलाई गीतमा पोख्छु

ह्स्व र दीर्घको ज्ञान छैन मलाइ

मनको भावानाहरु मात्र पोखेको हुँ

कति शब्दहरुको त अर्थ पनि नहोला

मेरो लेखेका शब्दहरु

चारैकोणबाट गहिरिएर मात्र पढ्नु होला .

अनि तपाइले पढ्दा

आफ्नो कलमले छाँटेर सुधार्नु होला

आफैले लेखेका शब्दहरु नियालेर हेर्छु,

आफै तर केहि आकृति देख्छु म

एउटा कविता को

एउटा गीत को

हेर्दा हेर्दा कहिले मेरा आँखाका पर्दाहरु

बन्द हुन्छन बन्द आँखा भित्र पत्र-पत्र,

पल्टाएर केलाएर हेर्छु गहिरेर हेर्छु

शब्द र भावनाको सतहीमै तैरिन्दै तैरिन्दै जान्छु

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here